σαν παραμύθι...

 

Ιλυ...

ως τότε, ήμουν σκιά που περπατούσε στον κόσμο,

δίχως ρίζες, δίχως ουρανό, 

τα χείλη σου άγγιξαν τα δικά μου

και ξαφνικά, οι εποχές άλλαξαν,

χειμώνας έγινε άνοιξη,

σιωπή έγινε τραγούδι...

από εκείνη τη στιγμή,

η καρδιά μου χτυπά στον ρυθμό του ονόματός σου,

κι εγώ υπάρχω,

μόνο για να σε βρίσκω ξανά και ξανά....