αγκαλιάζω αυτό που υπάρχει...

 

ΑΝ ΔΕΝ ΤΥΧΑΙΝΕ να ’χεις μάτια με χρώμα φεγγαριού
με χρώμα μέρας όλο δουλειά, φωτιά και χώμα,
και δεμένη τ’ αγέρα τη σβελτοσύνη να’ χεις,
αν δε τύχαινε να ’σαι κεχριμπαριού βδομάδα,

αν δεν ήσουν η κίτρινη στιγμή που το φθινόπωρο
σκαρφαλώνει από τις περικοκλάδες
κι αν δεν ήσουν ψωμί που ευωδιαστή η σελήνη
το φτιάχνει σεργιανώντας στον ουρανό τ’ αλεύρι,

ω, λατρεμένη, δε θα σ’ αγαπούσα!
Στην αγκαλιά σου αγκαλιάζω αυτό που υπάρχει,
χρόνο κι άμμο και της βροχής το δέντρο,

Ιλυ.....