κλιμακτήριος

μιά ιδέα μιας προσωπικής μετάβασης με την έννοια της "κλιμακτηρίου", δηλαδή της μετάβασης σε μια νέα φάση ζωής...

η εργασία τελείωσε, όχι όμως και η επιθυμία...η επιθυμία για σύνδεση, για ουσιαστική κουβέντα, για το "κάτι άλλο" που πάντα περίμενε στην άκρη...να βρω τώρα τον χρόνο να το συναντήσω...να του μιλήσω...τώρα που ο χρόνος δεν με κυνηγά, ίσως προλάβω να μιλήσω με μια άλλη αγάπη....την αληθινή....έναν άλλον άνθρωπο!!..μετά από χρόνια δουλειάς, η σιωπή έχει άλλον ήχο...ίσως τώρα ακούσω καλύτερα...

"…ίσως τώρα ακούσω καλύτερα..."

…ίσως τώρα καταλάβω τι δεν πρόλαβα να πω...ίσως ακούσω όχι μόνο εμένα, αλλά κι αυτούς που με περίμεναν τόσα χρόνια στη σκιά της καθημερινότητας....ίσως ακούσω και εκείνη την παλιά επιθυμία που σιώπησε για να κάνω το «καθήκον»....για πρώτη φορά, δεν υπάρχει πρόγραμμα, δεν υπάρχει στόχος, διορία, αποτέλεσμα, υπάρχει μόνο η μέρα – ανοιχτή, όπως μια λευκή σελίδα και ελεύθερος να τη γεμίσω με ό,τι δεν χώρεσε τότε....ένα βιβλίο που άφησα στη μέση, ένα ταξίδι που ανέβαλλα, μια φωνή μέσα μου που ζητά ακόμα να αγαπά, να σχετίζεται, να ζήσει...δεν φοβάμαι πια να αφεθώ στη σιωπή, ίσα-ίσα, εκεί μέσα, νιώθω να γεννιέται κάτι νέο, ίσως πιο απλό, μα πιο ουσιαστικό...με μιά αγάπη,  ρομαντική, φιλική, ίσως βαθιά ανθρώπινη., ίσως αγάπη για τη ζωή την ίδια, τώρα που δεν την προσπερνάω....μπήκα στην κλιμακτήριο της ύπαρξης – εκεί που τα περιττά φεύγουν, και μένει μόνο το αληθινό....και αν αυτό που μένει είναι μια κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα βλέμμα χωρίς ρολόι – τότε ίσως τώρα αρχίζει η πιο βαθιά μου σχέση....

με τη ζωή, με τους άλλους, με εμένα, με εσένα....